De landtong waar Höfn op ligt biedt bij helder weer over de zee een mooi uitzicht op de eerste gletsjertongen van de Vatnajökull, de gletsjer die een groot deel van de zuidkust van IJsland bestrijkt. Dat is het ’s morgens, dus we zoeken een bankje aan het water en halen een kop koffie en een zoet broodje bij de supermarkt. Koffiestops komen we de komende 80 km niet tegen en hoe lang het heldere weer aanhoudt weet je ook maar nooit.
Dat was een goede beslissing, want na een uurtje fietsen in de zon trekt het snel dicht en moet het regenpak aan. De wolken hangen zo laag dat we niets zien van de gletsjeruitlopers waar we toch op een paar kilometer langs moeten fietsen. De wind is ook tegen, dus het wordt weer een dagje stevig doortrappen. Gelukkig houden onze kleren ons goed droog, in tegenstelling tot een Italiaanse fietser die we onderweg ontmoeten en die staat te soppen in zijn schoenen.
Het doel voor vandaag is Jökulsarlón, een baai waarin een gletsjer uitmondt waardoor er steeds ijsschotsen afbreken die dan via het meer naar zee drijven. Het is één van de must-sees van IJsland, dus als we er tegen de avond aankomen is het een drukte van jewelste. We warmen een uurtje op in het café tot dat sluit. Dan trekken alle bussen en auto’s snel weg en blijft er alleen een handjevol trekkers over die langs de oever hun tent opzetten. Wij doen hetzelfde en genieten ondanks de kou en de regen van deze mooie plek.
’s Morgen is de bewolking opgetrokken en zien we voor het eerst de gletsjer aan de overkant. In de ochtendzon ontbijten we en zien de grillig gevormde ijsschotsen traag voorbijdrijven. Sternen en grotere Noordse stormvogels vliegen over en duiken het water in op jacht naar vis en we zien ook een paar zeehonden die rustig tussen de ijsblokken door cruisen. We nemen nog een kijkje op het strand waar schotsen in de branding drijven en op het land liggen te smelten.
Dan verder naar het volgende highlight: het nationale park Skaftafell, fraai gelegen tussen twee gletsjers. Koen gaat een stukje rennen en komt op zoek naar een vlakke en onverharde route uit op de uitgestrekte sandur, de vlakte van zwart lavagruis afgezet door de gletsjerrivieren tussen de ijskap en de zee. De camping is wel erg druk. We ontmoeten er Wilbert Thoonen, een wereldfietser uit Nijmegen die een paar keer een enkele jaren is weggeweest.
De volgende dag vertrekken we vroeg voor de lange wandeling omhoog naar de hoogvlakte tussen de twee gletsjers. Dat is een goede keus, want we hebben nog net een zonnig uitzicht over de Skaftafellsjökull voordat het toch weer wat dichttrekt. Dan om een bergtop heen naar de andere kant van de hoogvlakte waar we uitkijken over de Morsarjökull en in de diepte de lavawoestijn waar we morgen doorheen zullen fietsen. Tenslotte nog de Svartifoss, de bijzondere waterval met basaltzuilen, de inspiratie voor de kerk in Reykjavik.
We hebben geluk op de dag dat we de 50 km brede sandur doorkruisen: het stormt in de goede richting. We passeren een monument dat bestaat uit een verkreukeld stalen brugdeel dat herinnert aan de zondvloed die een jaar of wat geleden ontstond als gevolg van een vulkaanuitbarsting onder de ijskap. Opnieuw gaat het aan het eind van de dag regenen, alleen nu houdt het niet meer op, dus we blijven een dag extra op de camping van Kirkjubaejarklaustur.
