Balkan en GriekenlandZijderoute 2016-2017

To do (again): FYROM

posted by Vandeketting 23 mei 2016 0 comments
Macedonië

“This is Macedonia”, voegt de hotelbaas in Ptolemaida, Noord Griekenland, ons toe als we vertellen dat we vandaag uit dat land hierheen zijn komen fietsen. Gelukkig was de “special price” al beklonken, anders hadden we daar vast naar kunnen fluiten. Het botert duidelijk nog niet tussen de buren. De Grieken vinden dat alleen hun noordelijke provincie Macedonië mag heten en vrezen territoriale aanspraken en cultuurvervuiling als het land aan hun noordgrens die naam ook mag voeren. Vandaar dat internationaal de aanduiding Former Yugoslavian Republic of Macedonia, FYROM, is afgesproken, maar die term gebruikt natuurlijk niemand en dat vinden de Grieken niet leuk. De kwestie is al 10 jaar het enige obstakel voor toetreding van het land tot de EU.

We hadden eerst geen plannen om FYROM te bezoeken, maar het fietsen in Albanië schoot voor geen meter op. Het land is in afmetingen redelijk vergelijkbaar met Nederland en ons plan was om in een klein weekje het equivalent van Den Helder – Groningen – Venlo – Terneuzen te fietsen en van daar naar Griekenland te gaan. Na zes dagen ploeteren over ongenadig op en neer stuiterende wegen waren we pas net in “Drenthe”. We besloten het daar voor gezien te houden en in plaats van de geplande route nog een klein hoekje Macedonië mee te nemen.

En daar hebben we geen spijt van. Wat is daar veel te zien! Vanmorgen reden we op weg naar de grens nog even langs de opgravingen van Heraclea, een stad gesticht door de vader van Alexander de Grote in de tijd dat Macedonië een machtig koninkrijk was en later door de Romeinen overgenomen. Er is nog best veel van over, vooral fundamenten en een paar heel goed bewaarde mozaïekvloeren. Voor zulke waardevolle overblijfselen gaan ze er behoorlijk nonchalant mee om. Er staat hoogstens een gammel tuinhek om het hele terrein, er zijn geen looproutes of afzettingen en hele schoolklassen en Engelse bejaardengroepen struinen over de restanten van de muren en zelfs de mozaïeken.

Heraclea hoort bij Bitola, een plek waar we gisteravond aankwamen en waar wij in elk geval nog nooit van hadden gehoord. Maar behalve dus belangrijk in de Griekse en Romeinse tijd is het ook lang een Ottomaanse consulstad geweest en ging Atatürk, de stichter van Turkije, hier naar de militaire school. Twee grote moskeeën domineren nog steeds het stadsbeeld en vanmorgen scharrelden we ons ontbijt bij elkaar op de gezellige en al vroeg drukke bazaar.

De dag ervoor waren we in Ohrid, iets bekender als reisbestemming, vooral vanwege de mooie ligging aan het gelijknamige meer. Macedonië heeft geen zeekust dus dit is hun voornaamste badplaats en ’s zomers is het er stampvol met allerlei festivals. Net als in de rest van het land is er nog veel over uit de Byzantijnse periode en we bekijken twee kleine kerkjes uit de vroege middeleeuwen met prachtige fresco’s. In één is zowat het hele Oude en Nieuwe Testament in stripverhaal op de muren en het dak weergegeven – tenminste meer dan ik ervan ken, dus ik ben onder de indruk. Vooral de kleuren zijn nog opvallend helder. We vermoedden dat die zijn overgeschilderd bij de restauratie die ondertussen gewoon doorgaat, maar volgens de gids is in Macedonië bij wet geregeld dat dat niet mag en de schilderingen alleen mogen worden schoongemaakt.

De weinige kilometers die we door het land reden vonden we ook leuk fietsen over rustige wegen, door mooie valleien, de grote meren en langs best ruige bergen. Het maakt allemaal benieuwd naar de rest van het land en we nemen ons dan ook voor om nog eens terug te komen en iets meer tijd te nemen dan de twee dagen van nu.
Volgens de jongen die de hostel in Bitola runt is dat een goed plan, als we het westen maar overslaan. Daar wonen namelijk de etnische Albanezen en volgens hem is dat een achterlijk incestueus volk dat alleen maar kinderen fokt om naar Europa te sturen. Een andere voorwaarde voor de toetreding van FYROM tot de EU is dat er een beetje normaal wordt omgegaan met de Albanese minderheid in het land. Volgens de rapporteurs is dat zo, maar zo te horen is dat meer een papieren dan een emotionele waarheid. Zie daar de Balkan in een notendop. Zoveel volkeren die soms harmonieus, soms op gespannen voet in gebieden leven waar de geschiedenis steeds weer andere landsgrenzen doorheen trekt.

Daarmee is onze Balkanroute ten einde. We zijn meestal niet zo conscentieus in het ons van tevoren verdiepen in de landen waar we heen gaan, maar als we eenmaal ergens zijn geweest en er een beeld bij hebben volgen we daarna de ontwikkelingen met een stuk meer belangstelling. Onze route ging de afgelopen weken door 5 landen uit het voormalige Joegoslavië plus Albanië die volop in beweging zijn, dus als we weer terug zijn mag de wekker voortaan wat vroeger voor wat extra minuutjes krantlezen.

En ook nog wat Albanië foto’s:

You may also like

Leave a Comment