OverzichtZijderoute 2016-2017

WWWWW

posted by Vandeketting 5 mei 2017 1 Comment
wwwww

Waar kreeg Koen ook weer midden in de nacht een lift op het spatbord van een traktor? Waar werden we onofficieel ambassadeur van een corrupt staatshoofd in ruil voor een hotelovernachting? In welk land vonden we de meeste fietspaden? Waar ontwaakte Ingrid als Sarah in een nonnenbed?

Voor wie het overzicht een beetje kwijt is onderstaande wie, wat, waar, wanneer en waarom van de 25 landen waar we korter of langer doorheen trokken tussen Griendtsveen en Singapore.

Nederland: 60 km. Gammel op weg met een restje griep. Eerste valpartij net buiten Roermond en total loss in Melick op ons eerste kampeeradres waar we niets mochten betalen omdat de eigenaar ons plan om naar China te fietsen zo “sjiek” vond.

Duitsland: In 9 dagen en 750 km in rechte lijn langs de Rijn en door het Zwarte Woud naar de Bodensee. Misschien wel 90% autovrij dankzij een verrassend goed verzorgd fietsroutenetwerk. Genussfahrt en hongerklop in regenpak wisselden elkaar af.

Oostenrijk: 200 km met een sneeuwdepressie op onze hielen over twee Alpenpassen waar skiërs naast ons naar beneden suizen. Ook hier mooie fietspaden!

Italië: 500 km. Prachtig stuk door het al lang bewoonde Val Venosta naar Bozen en Trento. We rijden ons vast in het moeras rond Venetië en krijgen een welkome lift van de baas van Brutus.

Slovenië: 100 km. Eerder gaven we Slovenië wat restdagen na een atletiekwedstrijd. Nu rijden we in één dag langs de 40 km kust die het land rijk is. Ze verdienen beter: het is er prachtig en afwisselend en de Slovenen zijn vriendelijke buitensportliefhebbers.

Kroatië: 750 km. Het eerste land waar we nog niet eerder waren. Langs de in april nog verlaten toeristische hotspots aan de Adriatische kust. Een slinger door het binnenland toont een compleet ander gezicht van hetzelfde land.

Bosnië Herzegovina: De 10 km vreemde strook die Bosnië met de zee verbindt en Kroatië in tweeën splitst. Dankzij een plaatsje en een camping blijven we er toch nog een uur of 15.

Montenegro: 150 km. Het mysterieuze land van de zwarte bergen, bloedwraak en fanatieke onafhankelijkheidsstrijders uit de boeken van den Doolaard. Wij zien vooral de mooie kant langs de oevers van de idyllische Baai van Kotor.

Albanië: 350 km. En wat voor kilometers. Op en af en op en af. Een bijzonder, bijna on-Europees land en een voorproefje van de landen die nog voor ons liggen.

Macedonië: 150 km. Eigenlijk FYROM: de Former Yugoslavian Republic of Macedonia, anders worden de Grieken boos. We rijden in twee dagen door de zuidwestelijke hoek, maar de mooie natuur, de Romeinse en Byzantijnse overblijfselen, de huidige Balkandynamiek doen verlangen naar een langere kennismaking. Die komt op ons to do lijstje voor de komende jaren.

Griekenland: 700 km. Eindelijk breekt de lente door en fietsen we de eerste kilometers in korte broek. Prachtige route langs de bergkloosters van Meteora, het orakel van Delphi en een bezoekje aan Athene. Een bijzondere dag met een aaneenschakeling van pech en mazzel. Leuke ontmoetingen als we onze tent opzetten in kleine dorpjes. In Piraeus nemen we de veerboot naar Samos en fietsen een rondje eiland dat vanwege de vluchtelingencrisis bijna verlaten is. Met het pontje naar Turkije laten we Europa achter ons.

Route Europa

Route Europa

Turkije: 2000 km. Dwars door Turkije over de Anatolische hoogvlakte. De highlights Efese, Pamukkale en Capadocië slaan we niet over, maar het meest bijzondere is toch de onderdompeling in de Turkse cultuur en gastvrijheid, zeker naarmate we verder oostelijk komen waar het conservatiever is en de Islam sterker aanwezig. De Ramadan versterkt dat nog wat meer.

Georgië: 280 km. Cultuurschok in Saakasjvili’s utopia Batumi. Daarna een mooie slinger door één van de vele mooie bergstreken die het land rijk is. Ingrid ziet Sara en dezelfde dag worden we geveld na een avond met bier, wodka en shaslick. De echte oorzaak is hoogstwaarschijnlijk een parasiet die we een paar dagen eerder hebben opgepikt via water dat we uit een bergbron hadden getapt en die we een paar maanden met ons zullen meedragen.

Armenië: 600 km. Absoluut een hoogtepunt van de reis. Wat een mooi land met uitgestrekte hoogvlaktes en hoge passen, overblijfselen uit de Steentijd, het vroege Christendom en het Sovjettijdperk en een enerverende dynamiek van buitenlandse relaties, ruzie met de buren en een enorme diaspora over de hele wereld. En een interessant gegoochel met historische kaarten.

Iran: 900 km. De maand in Iran noemen we steevast als eerste als ons gevraagd wordt naar het meest indrukwekkende land van onze reis. Prachtige steden, mooie woestijnlandschappen, een rijke historie en één van de meest bereisbare puur Islamitische landen van de wereld. Maar vooral een overweldigende overvloed aan oprechte gastvrijheid en interesse, een ontwikkelde, sociale, leergierige en best geëmancipeerde en vrolijke bevolking die voortdurend de leefbaarheidsgrenzen opzoekt en oprekt die hun leiders hen toestaan. Ondertussen ondergaan we een voorproefje van de stempelwaarzin in Centraal Azie tijdens onze visajacht in Teheran. Onze tocht in Iran eindigt met een harde smak op het asfalt en een bijzondere ervaring met de autoriteiten als gevolg.

Route Turkije, Kaukasus, Iran

Route Turkije, Kaukasus, Iran

Oezbekistan: 1100 km. Als er één streek model staat voor de Zijderoute is het Oezbekistan met z’n uitgestrekte steppes en vooral de oude karavaansteden Samarkand en Buchara. We kijken onze ogen uit bij de talloze medressen, moskeeën, mausoleums en bazaars die ook nu nog het stadsbeeld domineren. Het Oezbekistan van vandaag is een wantrouwige politiestaat met ongezonde dictatorverering, maar verder prima te bereizen zolang je niets te verbergen hebt wanneer je het land weer verlaat en geen problemen hebt met het slechtste asfalt op het noordelijk halfrond.

Tadzjikistan: 1250 km. Natuurlijk de Pamir Highway, de Wakhan Valley, de dagen fietsen langs de Afghaanse grens, de passen van 4500 meter en hoger. De adembenemendste, indrukwekkendste, maar ook de zwaarste en meest uitputtende tocht die wij ooit maakten door de combinatie van hoogte, slechte wegen, gebrek aan eten en daardoor een verhoogde vatbaarheid voor onze Georgische parasiet. Ingrid verloor 10 kilo, maar het was het dubbel en dwars waard (voor één keer).

Kirgizië: 50 km. We fietsen het stukje naar Sary Tash en vanwege weer een nieuwe aanval van stomach bugs laten we ons door een taxi afzetten bij de Chinese grens. De korte kennismaking met Kirgizië smaakt zeker naar meer: misschien wel net zo mooi als Tadzjikistan, maar dan met eten en redelijke wegen.

Route Centraal Azië

Route Centraal Azië

China: 3350 km. Wat zijn we onze Chinese vriend in de ambassade van Teheran dankbaar dat hij ons bij uitzondering een bruikbaar visum voor China heeft verstrekt. We treinen 37 uur oostwaarts en zijn in de Chinese beleving nog steeds in het westen van land. We vinden China leuk en de noord-zuid route door Oost Tibet is indrukwekkend en bijzonder. Niet de lichtste, want we rijden over meer 4000+ passen dan in Tadzjikistan, maar de goede wegen, schappelijke hellingspercentages en vooral de overvloed aan heerlijk eten maken het een stuk draaglijker. De kilo’s vliegen er weer aan. We leren de Chinese manieren te tolereren, alleen het eeuwige getoeter wil maar niet wennen.

Laos: 2100 km. Jaren geleden fietsten we door Vietnam en leek Laos een mysterieus en onbereikbaar land achter de horizon. Het bleef tot onze verbeelding spreken in de jaren erna. Nu fietsten we er uitgebreid doorheen en werd het misschien wel ons favoriete land in Zuidoost Azië. Laos is niet rijk, maar de dorpen ademen saamhorigheid en gelijkwaardigheid, extreme armoede zien we niet en de meeste mensen lijken ijverig te werken voor een beter leven. Het is nog prettig authentiek, op een paar toeristische hotspots na.

Cambodja: 1200 km. In veel opzichten een tegenpool van Laos, hoewel net zo arm. De combinatie van een verscheurd (recent) verleden, een corrupte, falende overheid en een meer individualistisch ingestelde maatschappij maken het land lastig te lezen en we vragen ons af wat er schuilgaat achter de glimlach van de toch vriendelijke en voorkomende bevolking. Een puzzel die in ons hoofd nog niet gelegd wil worden.

Thailand: 2050 km. Relaxed fietsen langs idyllische strandjes, lekker weer, heerlijk eten en tropische fruitshakes in overvloed. De toeristische infrastructuur maakt alles luxe en makkelijk en toch is het prettig rustig. Het is zo’n perfect vakantieland dat we op het einde weer verlangen naar een klein beetje meer ontbering.

Maleisië: 1400 km. Bijzondere mix van Maleisische, Chinese en Indische bevolkingsgroepen die bijna in parallelle maatschappijen naast elkaar lijken te leven. Wij leggen overal aan en profiteren van misschien wel het meest gevarieerde voedselaanbod van heel Azië. Het beetje ontbering waar we naar verlangden vinden we vooral langs de drukke wegen in het westen en in het tropische klimaat dat naar het zuiden steeds klammer wordt. Verkoeling en rust vinden we in het regenwoud in het binnenland en aan de oostkust.

Singapore: 30 km. Prachtige entree op een klein steigertje vanaf een voetgangerspontje vanuit Maleisië. De luxe wellness staat van Singapore voorziet onder andere in een uitgestrekt fietsnetwerk dat ons via een mooie route door de buitenwijken en langs de zuidkust tot in hartje downtown brengt. Een gezellig fietshostel vormt een net zo prettige finish van onze reis als de Limburgse boerencamping op dag 1.

Route Zuidoost Azië

Route Zuidoost Azië

 

You may also like

1 Comment

Johnny Joosse 6 mei 2017 at 06:14

Koen, Ingrid bedankt voor alle schitterende verhalen.
Ik heb er vanaf dag 1 erg van genoten.
Binnenkort komen we gezellig bijpraten.

Reply

Leave a Comment